Kontynuując facebookowe wyzwanie (a tutaj pierwsza część cyklu), chciałam Wam dziś pokazać element biżuterii, który łączy w sobie dwie tendencje w wiktoriańskiej modzie żałobnej:
Ta para bransolet doskonale pasuje do okresu żałoby narodowej 1861 i drugiej fazy, po upadku powstania. Gdy kobiety (choć nie wszystkie, i nie do końca, o czym pisałam tu) pozbyły się drogich kamieni i kosztownej, błyszczącej biżuterii…
Schowaj matko suknie moje,
Perły, wieńce z róż
…trzeba je było czymś zastąpić. Właściwym stało się nawiązywanie do cierpień osób represjonowanych przez władze, m. in. więzionych i zsyłanych na Syberię. Takim czytelnym znakiem niewoli stał się łańcuch, czy też kajdany. Zaczęto z niedrogich, ciemnych stopów wytwarzać komplety biżuterii obrazujących niewolę Polski.
Poniżej kilka przykładów biżuterii patriotycznej w kształcie łańcucha:
Zwróćcie uwagę na liczne zawieszki przy bransoletach: znaczenia serc i krzyży są dość oczywiste, kłódki to uzupełnienie symboliki więziennej, trafiały się takie w kształcie kul z cytadeli warszawskiej. Kotwica oznacza nadzieję.
Ze względu na rezygnację z drogich kruszców i kamieni, zwrócono się ku materiałom, których wartość była bardziej symboliczna. Prawdziwą perełką jest krzyżyk wykonany z drzew rosnących na polach Olszynki Grochowskiej (bitwa 1831! „kiedy wśród bitwy brat zginął mój, kulą przeszyty w polach Grochowa…”), znajdujący się w Muzeum Wojska Polskiego:
Popularnym w XIX wieku znakiem przywiązania i tęsknoty był pukiel włosów ukochanej osoby, żywej, lub… zmarłej. Poniżej polski komplet biżuterii żałobnej plecionej z włosów:
Także zesłańcy wykonywali, z braku innych, z dostępnych dla siebie w trudnych warunkach materiałów: włosów, ozdobne drobiazgi, jak pierścień po prawej:
Tak więc moje bransolety, choć nie plecione z ludzkich włosów, stylizowane są na wykonane taką techniką żałobne ozdoby. Poniżej przykłady wiktoriańskiej biżuterii żałobnej z włosów.
Z raptularza 
Jedna uwaga do wpisu “Szpej vol. 2 – bransolety czy kajdany?”